Omaž E. Starlingu: 100 godina pojma ''hormon''

Juna 2005. godine napuniće se 100 godina od kada je Ernest Starlnig uveo izraz “hormon” u jezik naučne komunikacije. Ernest Starling je rođen 1866. godine. Karijeru je počeo 1889. godine na University College London (UCL) gde je ostao sve do smrti 1927. godine. Njegovi istraživački radovi pokrivaju vrlo široko polje interesovanja na način koji danas uopšte nije moguć. Sa William Bayliss om je istraživao električnu aktivnost srca i njih dvojica su napravili drugi u svetu zabeleženi snimak elektrokardiograma čoveka. Kasnih 1890. tih Starling istražuje stvaranje limfe i dokazuje da osmotski pritisak plazme utiče na hidrostatski pritisak u kapilarima ('Starling ov princip'). Zajedno sa Bayliss om otkriva sekretin (1902.) i juna 1905. skoro slučajno uvodi naziv hormon u stručnu komunikaciju. Njegov preparat srce- pluća omogućio mu je da izvede poznati Starlingov zakon o snazi srčane kontrakcije (1913-1914). Posle I svetskog rata publikuje radove o funkciji bubrega i potom o insulinu i kontroli krvnog pritiska.
Starling nije bio samo daroviti naučnik. Pisao je veoma zapažene članke o engleskom sistemu obrazovanja, o Nemačkoj, Nemcima i nemačkoj nauci, o medicinskoj edukaciji ali i o engleskoj vladi za vreme I svetskog rata (izuzetno ogorčeni napad na vladu) i o organizaciji Londonskog Univerziteta. Zastupao je (bezuspešno) ujedinjenje Londonske medicinske škole 1909. godine (ova kampanja mu je donela značajnu nepopularnost). Ipak, 1980. godine redukovan je broj ovih škola sa 12 na 5, kako je predlagao Starling! Bio je motorna snaga za osnivanje nove prekliničke škole UCL i njegov Institut za fiziologiju (1909.) u najvećoj meri je izgrađen novcem (16 000 funti) koje je sakupila njegova talentovana žena Florence. Kritički stav prema vlastima je verovatno razlog što nije proizveden za viteza a njegovo poštovanje nemačke škole bilo je razlog da ne dobije Nobelovu nagradu. Sada, 2005. godine i 100 godina od uvođenja izraza “hormon” u svet naučne komunikacije, sa divljenjem i poštovanjem celokupna naučna javnost seća se ovog velikog čoveka čiji rad je ugrađen u same temelje svetskog napretka.